فال روزانه

تشخیص های اولیه ناهنجاری های قفسه سینه می تواند برای والدین نگران کننده باشد؛ با این حال، باید توجه داشت که این دسته از ناهنجاری ها، بسیار شایع هستند و سالیانه، نوزادان زیادی با ناهنجاری های قفسه سینه متولد می شوند.

درمان این وضعیت، در دوران کودکی، نیازمند به یک گروه پزشکی کامل، شامل جراح قلب و سینه، جراح اطفال و متخصص ارتوپدی است. به طور کلی می توان انواع ناهنجاری های مربوط به قفسه سینه را در 2 گروه عمده، طبقه بندی کرد:

·         سینه قیفی شکل یا Pectus excavatum

·         سینه کبوتری یا Pectus carinatum

در موارد ابتلا به سینه قیفی شکل، استخوان های ناحیه سینه نوزادان به سمت داخل فرو رفته و ساختاری لیوانی یا قیفی شکل، پدید می آید. این در حالی است که استخوان های قفسه سینه مبتلایان به سینه کبوتری، به سمت بیرون آمده و گنبدی شکل می شوند. از عوارض سینه کبوتری می توان به اسکولیوز اشاره کرد.

اسکولیوز انحراف جانبی ستون مهره ها و خمیدگی آنهاست. این بیماری به صورت تدریجی ایجاد می شود و معمولا در زمان بلوغ خود را نشان می دهد. والدین کودکانی که به سینه کبوتری دچار هستند؛ موظف اند تا سالیانه آزمایشات مربوط به اسکولیوز را انجام دهند. ابتلا به این بیماری در زنان بیشتر از مردان است و معمولا تشخیص آن به راحتی صورت نمی گیرد. اسکولیوز ممکن است به طور مادرزادی یا اکتسابی به وجود بیاید. درد، اختلالات عصبی، اختلال در عملکرد سیستم قلبی-ریوی، اختلال در راه رفتن، کاهش تحرک ستون فقرات و... از عوارض این بیماری محسوب می شود.

علل ناهنجاری های قفسه سینه

سینه قیفی شکل می تواند در نتیجه یک نقص مادرزادی باشد یا طی ماه های اولیه پس از تولد، ایجاد شود. اغلب موارد خفیف را می توان تا پیش از 3 سالگی تصحیح کرد؛ اما در موارد شدید، لازم است که با جراحی، ناهنجاری ها درمان شوند. نحوه بروز سینه کبوتری، کمی متفاوت است؛ به طوری که این وضعیت می تواند تا اواخر دوران نوجوانی بدون علامت باقی مانده و ظهور ناگهانی داشته باشد. 

اطلاعات محدودی در ارتباط با علل ابتلا به ناهنجاری های قفسه سینه در دست است و محققین در حال انجام مطالعات و بررسی های بیشتری در این زمینه هستند. برخی از متخصصان بر این باور اند که این دسته از ناهنجاری می توانند منشا ژنتیکی داشته باشند؛ با این حال، در اغلب موارد ابتلا، سابقه خانوادگی مشاهده نمی شود. مطالعات نشان می دهند که اتصال ناقص استخوان های قفسه سینه، بیماری های قلبی مادرزادی و کوچکی استخوان جناغ می توانند منجر به سینه کبوتری شوند.

علائم و نشانه های ناهنجاری های قفسه سینه

علائم و نشانه های ناهنجاری قفسه سینه می توانند بر اساس سن فرد مبتلا، متغیر باشند؛ با این حال، تنگی نفس، به عنوان شایع ترین علامت این وضعیت، شناخته می شود. کودکان مبتلا به این وضعیت می توانند علائمی مانند درد قفسه سینه و عفونت های مکرر دستگاه تنفسی را نیز تجربه کنند.

برای تشخیص ناهنجاری های قفسه سینه پزشکان از اسکن سه بعدی، نوار قلب و اکوکاردیوگرام استفاده می کنند. اسکن سه بعدی یکی از بهترین ابزارها برای معاینه بیماران مبتلا به ناهنجاری های قفسه سینه است. در این روش بیمار روی یک سطح چرخان می ایستد و دستگاه عکس های مختلفی از بدن او ثبت می کند. آنالیز این تصاویر برآمدگی یا فرورفتگی در قفسه سینه را به خوبی نشان می دهد.

قفسه سینه (تراکس)

استخوان بندی قفسه سینه از جناغ، غضروفهای دنده ای، دنده ها و جسم یا تنه مهره های سینه ای تشکیل شده است. این قفسه به طور کلی به شکل مخروطی است که قسمت باریک و کم عرض آن در بالا و بخش عریض آن در پائین قرار دارد.

قفسه سینه از طرف جلو به عقب تخت است و ارگانهای داخلی خود را حفظ می کند. همچنین، شرایط لازم را برای حمایت استخوان های کمربند شانه ای و اندام های بالائی به وجود می آورد.

دنده ها

دوازده جفت دنده در طرفین حفره قفسه سینه قرار دارند. طول دنده ها از دنده اول تا دنده هفتم بتدریج زیاد شده و از آن پس از طول آنها کاسته خواهد شد. دنده در قسمت پشت با مهره سینه ای مربوط به خود مفصل می شود. دنده های اول تا هفتم به طور مستقیم به وسیله غضروف مفصلی دنده ای از جنس هیالین است به جناغ متصل می شوند. چون این دنده ها هر یک توسط یک غضروف دنده ای مستقل به کنار جناغ متصل می شوند به آنها حقیقی گفته می شود. دنده های هشتم، نهم و دهم که غضروف دنده ای هر یک از آنها به غضروف دنده ای بالائی متصل می شود و مستقیما به جناغ مفصل نمی شود، دنده های کاذب خوانده می شود.غضروف های دنده ای این سه دنده پس از اتصال به یکدیگر به غضروف دنده ای دنده هفتم وصل می شود.

دنده های یازدهم و دوازدهم که انتهای آنها آزاد بوده و به جناغ مفصل نمی شوند، دنده های آزاد یا مواج خوانده می شوند.

درمان ناهنجاری های قفسه سینه

بر اساس نوع و شدت ناهنجاری، روش های درمانی می توانند متغیر باشند. در موارد خفیف، نیازی به مداخله های بالینی نیست؛ اما در موارد شدید، لازم است که از جراحی به عنوان درمان قطعی استفاده شود. استفاده از بریس با ایجاد فشار ملایم و مداوم بر استخوان های قفسه سینه آنها را به سمت موقعیت صحیح هدایت می کند. بریس براساس تصاویر اسکن سه بعدی به صورت شخصی و با الگویی بسیار دقیق ساخته می شود. بریس با وارد کردن فشار ملایم بر غضروف ها و استخوان های قفسه سینه به تدریج و به مرور زمان دیواره قفسه سینه را در جهت اصلاح جهت، تغییر می دهد.

برای کودکان از بریس دینامیک فشرده کننده استفاده می شود تا ضمن وارد کردن مقدار دقیقی از فشار، به پوست آنها نیز آسیبی نرسد.

 اغلب ناهنجاری های قفسه سینه را می توان در سنین پایین تشخیص داد؛ با این حال، بسیاری از متخصصین بر این باور اند که بهترین زمان برای درمان این دسته از اختلالات بین سنین 9 الی 11 سالگی است. با افزایش سن، تغییراتی که قرار است بر روی استخوان ها صورت بگیرند؛ پایدارتر خواهند بود. به این ترتیب، اگر درمان در زمان نامناسب انجام شود؛ ممکن است که در دوران رشد، اثرات خود را از دست بدهد.

 

منبع: ssmhealth.com